٭ آنتــی حــال
تمام بعد از ظهر نشستم و عکسهای کشتی رو در چند صفحه آماده کردم که امشب بگذارمش تو وبلاگ. ولی با کمال تاسف ديدم که سايتی که عکسها و مقالات رو اونجا ميگذارم کار نميکنه. من از سايت Sharemation استفاده ميکنم. اين سايت هر چند وقت يه بار از کار ميفته و حسابی کلافه ام کرده. کسی يه سايت بهتر سراغ داره که کمتر از کار بيفته؟
اونا رو روی Flash Disk کپی کردم که در مرخصی اگه فرصتی پيش اومد بگذارم در وبلاگ. هر چند که بعيد می دونم فرصتی برای اينکار پيش بياد. با اين وضع فيلترگذاری پيدا کردن يه اکانت خوب يه کم مشکله. ولی فکر کنم اونروز که برم پيش هشت پا امکانش فراهم بشه.

دارم ميـام
بالاخره روز موعود داره ميرسه و من تا چند ساعت ديگه از اينجا خلاص ميشم. نمی تونم بگم چه احساسی دارم. اينبار يه جورائی ، يه اضطراب ، يه هيجان خاصی دارم. قبلا هم در وبلاگم نوشتم که روز چهارم مرداد روز بزرگی برام هست.

چهـار
من به عدد چهار علاقه خاصی دارم. نمی دونم چرا. ولی خيلی دوسش دارم. از وقتی يادم مياد هميشه اين عدد برام خوش يمن بودش. اين دفعه هم خيلی جالبه. چهارم مرداد ميام ، چهار روز در تهران می مونم. چهار تا از دوستان وبلاگی رو ميبينم. چهار ... .

رسمـا ... شـدم !!!
از اول هفته که همکارام فهميدن که کاپيتان نمو قصد سفر به تهران و از اونجا مازندران رو داره ، روزی نبود که يه چيزی به من ندن که براشون ببرم. يکی کتاب و مقاله داده ، يکی سوغاتی برای فاميلش داده ، يکی کلی سفارش کرده که وقتی رفتم اداره يه سری پيگيريها رو براش انجام بدم. رياست محترم هم که روی همه رو سفيد کرد و دو کارتن چشم روشنی برای همکاران عزيزمون داد که سر راه برسونم به اداره. يه بار نشد که مسافرتم رو با دست خالی و فقط يه کيف انجام بدم. هميشه بايد کلی بار با خودم ببرم.
وقتی همکارام چيزی به من میدن که براشون ببرم ، ياد اين مطلب ميفتم که انگاری ما در زندان هستيم. تو فيلمها هم همين رو نشون ميدن که وقتی يکی محکوميتش تموم ميشه و می خواد آزاد شه ، بقيه کلی نامه و خرت و پرت ميدن که به خانواده هاشون برسونه. اين شد که امشب سر ميز شام به بچه ها گفتم:
آقايون عزيز توجه داشته باشين که اينجانب با اين همه بار و بنه رسما ... شدم.