٭ انسـان و حيـوان (۲)
زندگی اجتماعی و زيستن در کنار هم خاص انسان نيست و نمونه بارز اون رو ميشه در زنبور عسل ، موريانه و مورچه ديد. بی شک کاملترين زندگی اجتماعی ‌که تاکنون شناخته شده در موريانه ها ديده ميشه.
در جانورانی که زندگی اجتماعی دارند هر فرد متعلق به يک گروه بوده و اون گروه وظيفه خاصی رو بعهده داشته و افراد آن گروه به حکم غريزه تمام سعی خودشون رو دارند که اون وظيفه رو به بهترين وجه ممکن انجام بدن. در اين زندگی هيچ عضوی سعی در از کار انداختن گروه مقابل خودش نداره و همه تلاش ميکنند که پايداری زندگی اونها بيشتر بشه.
انسانها که عقل دارند ، شعور دارند ، محکوم به غريزه نيستند و به حکم اختيار خودشون می تونند تصميم بگيرند ، پس چرا به اندازه يه موريانه که تنها به حکم غريزه داره زندگی ميکنه ، سعی در ثبات بيشتر حيات خودشون ندارند؟
در تعيين قلمرو و جايگاه اکولوژيک وقتی دو جانور از يک جنس برای تعيين قلمرو مبارزه می کنند ، هرگز در اين مبارزه فريب ديده نميشه. دو گوزن نـر برای تعيين قلمرو خودشون رو به روی هم می ايستند و اونقدر شاخ به شاخ ميشن که بالاخره يکی ميدان رو خالی کنه و تسليم بشه. برخلاف انسان که در مبارزه برای بدست آوردن ، به انواع و اقسام فريبکاری ها دست ميزنه و حتی برای رسيدن به خواسته های خودش عزيزترين افراد زندگيش رو فدا ميکنه و حيثيت نام انسان رو زير سؤال ميبره.
حيوانات تنها به اندازه نياز خودشون از طبيعت و منابع اون استفاده ميکنند و هرگز بيش از توان خودشون از طبيعت بهره نمی کشند. يک پلنگ بعد از شکار و سير شدن ، شايد تا يه هفته اصلا سراغ شکار نره و در زمانی که سير هست حتی ضعيفترين آهو هم اگه از کنارش رد بشه ، بهش حمله نميکنه. انسان چطور؟ حس سيری ناپذيری اون به قدری هست که اگه تمام ثروت عالم رو هم داشته باشه ، باز اين حس در اون ارضاء نميشه.

ادامه دارد ...