٭ بالاخره راه يابی به جام جهانی حتمی شد. خدا رو شکر که اينبار فردوسی پور گزارش رو بعهده داشت و با يک اشتياق و حس جالبی فوتبال رو گزارش کرد. بعد از بازی ملت شهر رو روی سرشون گذاشتن. دقيقا مثل شب چهارشنبه سوری شده بود و آتيش بازی ، ترقه و ...
نکته جالب در اين بازی برام اين بود که هيچکدوم از بازيکنهای با سابقه و بقول کارشناسان مهره های کليدی حرکت خاصی در دو بازی آخر نداشتند. مخصوصا کاپيتان عزيزمون که انگار اصلا تو بازی نبود.
شما رو نمی دونم ولی برای من بازی با استراليا در هشت سال پيش لذت بيشتری داشت. سراسر اون بازی هيجان و اضطراب بود. هر چند که گزارشگرش خيابانی بود ولی خدائيش بازی باحالی بود که هيچوقت از يادمون نميره. اون سال که ايران با استراليا بازی داشت من تازه به جنوب رفته بودم و کارم رسما در جنوب شروَ شده بود. اون روز ما مهمان هم داشتيم و يکسری از همکارانم از يه مرکز ديگه در جنوب اومده بودند پيش ما. هر وقت صحنه های اون بازی رو پخش می کنند خاطرات اون سال برام تداعی ميشه.
به هر حال رفتيم به جام جهانی و بايد ديد آيا مثل هشت سال پيش تيم ما بازی های خوبی رو انجام ميده يا ميشه زنگ تفريح ساير تيم ها.